ทางเดินเชื่อมหลักระหว่างอาคาร (cover walkway) ซึ่งมีหลังคาคลุมเป็นเหมือนระเบียงทางเดิน ที่มีอยู่ทั่วมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์นั้น มีแนวคิดในการสร้างตั้งแต่แรกเริ่ม คือเพื่อใช้ประโยชน์ในการกันฝน และทำหน้าที่เป็นสัญลักษณ์และ Architecture Feature ที่เชื่อมโยงกลุ่มของอาคารต่าง ๆ ที่แผ่กระจายอยู่โดยรอบเขตการศึกษาและแสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างกันด้วย แนวคิดนี้มาจากรูปแบบการประยุกต์จากระเบียงทางเดินรอบ ๆ โบสถ์วิหารของวัดไทย โดยมีหลังคาซึ่งใช้วัสดุแผ่นใสรูปโค้ง ทอดยาวตลอดแนวของทางเดินจะถูกแบ่งเป็นช่วง ๆ ด้วยซุ้ม บริเวณทางแยกทางเชื่อม ซึ่งมีไม้ประดับบริเวณชายคา มีศาลาพักคอย และยังมีทางเดินรอง ที่สามารถเดินลัดเลาะไปตามทางเดินริมอาคารต่าง ๆ ด้วย